"Namiestniczka. Dzieci pogranicza" Wiera Szkolnikowa

 Cześć i czołem wszystkim😃 Dzisiaj przychodzę do Was z kolejną dawką Wiery Szkolnikowej. Chcecie wiedzieć, co sądzę o kontynuacji Namiestniczki ? Jeżeli tak zapraszam do czytania.

Tytuł: Namiestniczka. Dzieci pogranicza

Tytuł oryginału:  Дети порубежья

 Autor: Wiera Szkolnikowa

 Liczba stron: 554

Data wydania: 24 maja 2011

Tłumaczenie: Rafał Dębski

Cykl: Trylogia Suremu
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka 

  Po latach rządów, zgodnie z obietnicą kapłanek, w spokoju i ciszy odeszła namiestniczka Enrissa Złotowłosa. Władzę w Imperium Anryjskim przejęła jej następczyni, Salome Jasna. Brak jej jednak siły charakteru poprzedniczki, co wykorzystuje Wielka Rada, sprawująca faktyczną władzę.

  Tymczasem kraj dotykają nieszczęścia. Słabość nowej namiestniczki wykorzystują także wielbione przez nią elfy. Stają się brutalne i butne, wdają się w spory z ludźmi. Nienawiść między nimi a innymi mieszkańcami Imperium rośnie. W miastach płoną stosy.

  Zaraza zbiera krwawe żniwo.

  Jedyną nadzieją dla udręczonej krainy jest powrót prawowitego władcy - króla, o którym mówi proroctwo. 

  W drugiej części Trylogii Suremu akcja rozpoczyna się 20 lat po zakończeniu części pierwszej. Namiestniczka Enrissa umarła, - i bardzo dobrze, bo była wredną suką - a jej miejsce zajęła Salome. Dziewczyna od dziecka była przygotowywana na przejęcie tronu, bo o niej mówi "przepowiednia". I co z tego, że została słynną namiesniczką, skoro jest tak głupia, że nie potrafi o niczym zadecydować? Jest tylko marionetką w rękach magów i kapłanów. 

  Na początku książki nie mogłam się połapać, kto jest kim. Było za dużo nowych imion, a za mało informacji o pochodzeniu postaci. Szczęśliwie już po drugim rozdziale zorientowałam się w bohaterach i mogłam czytać spokojnie, wiedząc o kogo chodzi. 

 Niestety po raz kolejny się zawiodłam. Spodziewałam się, że Salome będzie równie mądra jak jej poprzedniczka, nie da się wyprać sobie mózgu i będzie świadoma swoich czynów. Okazało się jednak, że dziewczyna ze zdolnościami magicznymi, którą lubiłam w pierwszej części zniknęła, zastąpiona przez pusta skorupę. Kolejnym zawodem były więzy Aellinów, które zostały praktycznie pominięte. Fantastyczny wątek został zepchnięty na margines.

 Podczas czytania pierwszej części Trylogii Suremu polubiłam większość postaci. Mam namyśli to, że w jakimś stopniu odznaczały się inteligencją i były do zniesienia. Natomiast w drugiej części większość chorowała na debilizm wrodzony, przez co miałam ochotę skrócić ich o głowę...

 Największą porażką ,jeżeli chodzi o postaci, była namiestniczka Salome Jasna. Nie potrafiła sama myśleć, przez co Imperium rządziła Wysoka Rada. Dziewczyna dziwiła się oczywiście, dlaczego każdy uważa ją za niepełną rozumu... Biedaczka. Uronię łzę nad jej losem.

 Oczywiście w Wiera Szkolnikowa jest miłościwa dla czytelników i wplotła w historię losy dwóch młodych par. Corvin i Tairin oraz Elvin i Reina zasługują na szczególne wyróżnienie. Ich wątki były bardzo proste, a dzięki temu wciągające. Kiedy przychodziły rozdziały z tymi bohaterami byłam prze szczęśliwa. Czułam się lekko (nie wiem jak inaczej nazwać to uczucie) czytając o ich doli.

 Po raz kolejny autorka mnie nie zachwyciła. Tylko dzięki wspomnianej czwórce mogłam znieść lekturę aczkolwiek nawet oni nie mogli uratować całości.

 Moja ocena 4/10.

•  Zobacz recenzję pierwszej części